ณ บ้านสวนตั้งสุข ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดินและต้นไม้ รามิ ผู้ร่าเริงอาศัยอยู่กับเพื่อนซี้ต่างสายพันธุ์ เดือนดิน ไส้เดือนวิเศษที่พูดได้และเปี่ยมไปด้วยสติปัญญา หลังบ้านของพวกเขามีป่าเล็กๆ ทอดยาวไปจนถึงสระน้ำใสแจ๋ว
วันหนึ่ง รามิได้ปลูกดอกไม้หายากริมสระน้ำ มันเป็นดอกไม้ที่มีกลีบสีรุ้งสวยงาม แต่กว่าจะบานต้องใช้เวลานานมาก รามิเฝ้ารอดอกไม้นี้อย่างใจจดใจจ่อ ทุกเช้าเธอจะวิ่งไปดูว่าดอกไม้บานหรือยัง และทุกครั้งที่เห็นเพียงแค่ใบอ่อนๆ เธอก็จะถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เดือนดิน ดอกไม้นี่เมื่อไหร่จะบานนะ” รามิถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ฉันรอนานจนจะหลับอยู่แล้ว”
เดือนดินยิ้มอย่างใจดี “รามิเอ๋ย การรอคอย ก็เหมือนการเดินทางนั่นแหละจ้ะ ถ้าเราเอาแต่มองปลายทาง เราก็จะพลาดความสวยงามระหว่างทางไปหมด”
“แล้วจะทำยังไงล่ะ” รามิถาม
“เรามาทำ ‘สมุดบันทึกการเติบโต‘ ของดอกไม้นี้กันไหม” เดือนดินเสนอ “เราจะได้เห็นว่าดอกไม้เติบโตขึ้นทุกวันอย่างไร”
รามิเห็นด้วยอย่างกระตือรือร้น ทุกวันหลังจากนั้น คู่หูรามิเดือนดิน จะไปนั่งริมสระน้ำ พวกเขาใช้เวลาสังเกตดอกไม้เล็กๆ นั้นอย่างละเอียด รามิเริ่มวาดรูปดอกไม้ในแต่ละวัน เธอวาดตั้งแต่ตอนที่เป็นเพียงแค่หน่อเล็กๆ ไปจนถึงตอนที่เริ่มมีใบอ่อน เธอเขียนบันทึกเล็กๆ น้อยๆ ลงไปในสมุด เช่น “วันนี้ใบอ่อนมีสีเขียวเข้มขึ้นนิดหน่อย” หรือ “มีผีเสื้อตัวเล็กๆ มาเกาะที่ก้านดอกไม้ด้วย”
บทเรียนจากอุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ
มีอยู่เช้าวันหนึ่ง รามิวิ่งไปดูดอกไม้ด้วยความหวังเต็มเปี่ยม แต่กลับพบว่ามีหนอนตัวเล็กๆ กำลังจะกัดกินใบอ่อนของมัน รามิตกใจและเสียใจมาก “เดือนดิน! ดูสิ! ดอกไม้ของฉัน!” เธอเกือบจะร้องไห้
เดือนดินคลานเข้ามาใกล้ “ใจเย็นๆ รามิ ดอกไม้ยังไม่เป็นไรจ้ะ ทุกการเติบโตย่อมมีอุปสรรค เราต้องเรียนรู้ที่จะดูแลและปกป้องมัน” เดือนดินช่วยรามิไล่หนอนออกไปอย่างอ่อนโยน และสอนวิธีดูแลดอกไม้ให้แข็งแรงขึ้น รามิได้เรียนรู้ว่าความอดทนไม่ใช่แค่การรอคอย แต่คือการดูแลและฝ่าฟันอุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ ไปด้วยกัน
เดือนดินช่วยรามิหาดินและปุ๋ยมาบำรุงต้นดอกไม้ พวกเขายังได้ปลูกต้นไม้เล็กๆ รอบๆ เพิ่มเติม เพื่อให้ดอกไม้มีเพื่อน รามิได้เรียนรู้ชื่อของต้นไม้และแมลงต่างๆ ที่มาเยี่ยมเยียนดอกไม้ของเธอ เธอเริ่มสังเกตเห็นว่าแสงแดดในแต่ละวันส่องลงมาที่ดอกไม้ต่างกันอย่างไร และลมพัดใบไม้ไหวเป็นจังหวะแบบไหน เธอได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องเพลงยามเย็นและสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดินหลังฝนตก ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยสังเกตมาก่อน
ความสุขระหว่างทางและการเติบโตของจิตใจ
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ แต่เต็มไปด้วยการเรียนรู้และความสุข รามิไม่ได้รู้สึกเบื่อหน่ายกับการรอคอยอีกต่อไป เธอเพลิดเพลินกับการได้เห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ของดอกไม้ในแต่ละวัน เธอรู้สึกผูกพันกับมันมากขึ้นเรื่อยๆ
ในที่สุด เช้าวันหนึ่ง เมื่อรามิวิ่งไปที่ริมสระน้ำ เธอก็ต้องเบิกตากว้าง ดอกไม้กลีบสีรุ้งที่เธอเฝ้ารอมานานได้บานสะพรั่งอย่างสวยงาม มันเปล่งประกายระยิบระยับรับแสงอรุณ พร้อมกับส่งกลิ่นหอมหวานอบอวลไปทั่วบริเวณ
“เดือนดิน! ดูสิ! ดอกไม้บานแล้ว!” รามิร้องด้วยความดีใจ เธอโอบกอดเดือนดินแน่น
เดือนดินยิ้ม “เห็นไหมจ๊ะรามิ การรอคอยอย่างมีความหมาย ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง ดอกไม้ดอกนี้ไม่ได้แค่สวยงามเมื่อมันบาน แต่ความสวยงามของมันยังรวมถึงการเติบโตในทุกๆ วันที่เราได้เฝ้าดูด้วย”
รามิพยักหน้า เธอหยิบสมุดบันทึกการเติบโตขึ้นมาเปิดดู เธอเห็นภาพวาดและบันทึกของเธอตั้งแต่ต้นจนจบ มันเต็มไปด้วยเรื่องราวการดูแล ความสุข ความท้อแท้ และการเรียนรู้ตลอดเส้นทาง เธอรู้สึกภูมิใจในความอดทนของตัวเอง และเข้าใจแล้วว่าความสุขไม่ได้อยู่ที่การได้สิ่งที่ต้องการในทันที แต่อยู่ที่การได้ใช้เวลาอย่างมีคุณค่าในระหว่างการรอคอยต่างหาก
นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา รามิก็ไม่เคยใจร้อนอีกเลย ไม่ว่าจะเป็นการรอคอยดอกไม้บาน การรอให้ผลไม้สุก หรือแม้แต่การรอคอยสิ่งต่างๆ ในชีวิต เธอรู้ดีว่าในทุกการรอคอยนั้น มี “สมบัติแห่งการเรียนรู้” และความสุขซ่อนอยู่เสมอ และสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดคือการเติบโตภายในจิตใจของเธอเอง เหมือนกับดอกไม้กลีบสีรุ้งที่สอนบทเรียนอันล้ำค่าให้เธอที่ บ้านสวนตั้งสุข แห่งนี้
หวังว่าเรื่องราวนี้จะช่วยเติมเต็มจินตนาการและสร้างแรงบันดาลใจให้เพื่อน ๆ และน้อง ๆ ได้สนุกสนานและสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ อีกมากมาย อย่าลืมติดตามอ่านเรื่องราวอื่น ๆ เพื่อค้นพบความมหัศจรรย์ในทุก ๆ วันกันนะ
